Brussel

Hey bloggertjes,

Hier is een sfeerbeeld van de trip naar Brussel voor de module Explorerende School. Dit was niet echt muzisch gebonden, maar wij hebben binnen onze wijk die we moesten voorstellen wel elementen gevonden van muzische activiteit, ondermeer het MIM, het muziekinstrumentenmuseum. Amai, dat is volgens mij zowat het langste woord uit mijn blog. ;-) Maar nu serieus, hier het sfeerbeeld.

Dat is nogal eens een grote collage he? ;-)

Nog veel leesplezier blooooooooooooooooooooooggeeeeeeeeeeeeeeeers!!!

Semele

Hey lezertjes,

Vandaag zijn Zulaika, Elke, Krizia, Lore en ik gaan kijken naar onze medestudent Yne die in het Modern Barock Ensemble zit. Dit Ensemble speelde een (wat een verrassing) barokstuk genaamd 'Semele'. De locatie op zich was al een hele belevenis, het kasteel van Ursel in Hingene.

In het stuk zat blijkbaar een verhaal uit de Griekse mythologie waarbij Zeus verliefd wordt op een mensenkind. Maar door de barokkledij is dit eigenlijk best moeilijk te zien. De zang (deels verzorgd door Yne) was heel goed en duidelijk van een heel sterk niveau. Ook de begeleiding op de cello en de klavicimbel (met een heel hatelijk geluid) waren van een heel goed niveau. De typische barokdans was zeker en vast aanwezig samen met de bijhorende kledij.

Een beeld dat mij bijblijft is toch wel dat van onze klasgenoot die een gigantische pruik op haar hoofd had, iets wat ik toch niet rap ga vergeten.

Tot blogs...

Diploma-uitreiking Muziekschool

Hey bloggertjes,

Vorige zondag ben ik naar de diploma-uitreiking geweest van de academie voor Muziek, Woord en Dans te Stekene. Het vond plaats in de refter van mijn eigen stageschool, Toermalijn.

De reden waarom ik hier naartoe ben gegaan, is omdat Zulaika hier naartoe moest om haar diploma te gaan afhalen van de middelbare graad (muziekschool). Zelf moest ze niet spelen bij het steeds terugkerende leerlingenconcert. Het was natuurlijk ook weer een ideale kans om mijn cultuurkalender verder aan te vullen.

Er werden verschillende instrumenten gespeeld waaronder ondermeer piano, viool, dwarsfluit, saxofoon en gitaar. Natuurlijk werd er ook gezongen door één van de klassen uit de lagere graad (zoals altijd) en kwam er ook een voorstelling van de afdeling 'Woord'. Dit was een deel van de vertolking van het verhaal 'Lodewijk de Koningspinguïn', een boek van Dimitri Leue.

Opvallend was wel dat de cupsong ook werd gebracht door enkele leerlingen, begeleid door andere leerlingen op gitaar. Dit was best wel leuk.

Persoonlijk visie:
Ik deel hierbij de visie van Zulaika dat er te weinig verschillende instrumenten aan bod kwamen. Er waren wel meer dan genoeg optredens, maar het waren steeds dezelfde instrumenten. Steeds opnieuw was het een dwarsfluit of een viool dat werd bespeeld en maar één keer bijvoorbeeld saxofoon.

Wat ik dan weer heel tof vond, was het moderne gekoppeld aan het klassieke werk, het begeleiden op een gitaar van de kinderen die de cupsong deden, was heel tof. Dit vond ik een heel toffe combinatie van waarvoor een muziekschool nu staat en wat er nu populair is bij de kinderen.

Wapenstilstand

Helahola hier ben ik weer,

Vandaag op ons ( door de maatschappij geschonken ;-) ) vrije dagje, ging ik CULTUUR eens in de brede noemer bekijken. Ik ben namelijk op onze feestdag van 11 november 'Wapenstilstand', gaan kijken naar de harmonie 'De Ware Vrienden' uit Stekene. Zij moesten namelijk in teken van 'Wapenstilstand' enkele nummers spelen tijdens de ceremonie en 2 keer een mars doen: eerst van de kerk naar het monument en nadien terug naar hun oefenlokaal.

Ik heb dit via een connectie (mijn vriendin ;-) ) allemaal kunnen meevolgen, startend bij de voorbereiding om 10u45 in het oefenlokaal. Daar werd eerst geoefend op het begin van de paar liedjes die ze moesten spelen. Op die manier kon ik eens meemaken hoe zo'n repetitie in zijn gang gaat, ook al is het misschien 'maar' voor een klein evenement.

Nadien gingen ze vanaf het lokaal in formatie naar de kerk waar ze klaarstonden om de mensen die uit de mis kwamen op te vangen en te begeleiden samen met de burgemeester en zijn schepenen richting het monument voor de gevallen soldaten uit de eerste wereldoorlog (en de tweede, maar die hebben minder betrekking tot deze dag).

Tijdens deze tocht speelden ze een eerste mars (vraag niet wat de naam van deze mars was, want van klassieke muziek weet ik weinig...). Eens aangekomen, sprak de burgemeester het volk toe en werd er een lezing gehouden. Na deze lezing, één minuut stilte en de bloemen aan het monument, werd dan door de Harmonie, de Brabançonne en de Vlaamse Leeuw gespeeld. Wat mij verraste was dat er toch wel werd meegezongen door enkele mensen tijdens zowel de Brabançonne als de Vlaamse Leeuw. Wat wel opviel was dat de tekst van de Vlaamse Leeuw precies iets beter gekend was dan de tekst van de Brabançonne. Maar de reden waarom, gaan we het nu niet over hebben. ;-)

Toen de liedjes waren gespeeld, vertrok de harmonie 'De Ware Vrienden' terug naar het oefenlokaal en werden de instrumenten gekuist zoals dat hoort bij echte muzikanten. Dan was het al 12u00.

Op die manier was mijn vrije dag dus ook weer gedeeltelijke ingepland. ;-)

Tot de volgende hé, bloggertjes...

The Night of The Proms 2013

Heyo bloggertjes,

Vandaag begin ik er eens vroeg aan... Gisteren was ik zo moe dat ik hierover niet echt meer iets zinnig kon schrijven. Ik ben namelijk naar 'The Night of The Proms' geweest samen met mijn ouders, vrienden van mijn ouders en met mijn vriendin. We kregen deze kans dankzij de vrienden van mijn ouders en hadden daardoor ook een heel mooie plaats in het publiek. We zaten niet te ver en konden heel goed zien.

De aanwezige artiesten bij ons, waren: Gloria Estefan, Wyclef Jean, Amy Macdonald, Hiromi, de eeuwig terugkerende John Miles en natuurlijk het symfonieorkest 'Il Novecento' ondersteunt door het koor 'Fine Fleur' en de 'Electric Band', geleid door één van de bekendste Belgische dirigenten, namelijk 'Robert Groslot'. Wij hadden als 'special guest' de immer sympathieke Bent van Looy (die last had van zijn langer haar dat steeds alle kanten opging. ;-) )

Ons avontuur begon al om 13u30 's middags toen we met de auto moesten vertrekken naar de P+R in Linkeroever. Daar namen we dan de tram (waar weinig volk inzat, raar genoeg) naar het Sportpaleis. We moesten nog een klein eindje wandelen aangezien deze tram niet degene was die onder het sportpaleis aankwam. Tegen dat we daar aankwamen was het wel al iets drukker, vanaf toen is de drukte tot we terug naar huis gingen, niet meer weggegaan.

Gelukkig vonden we onze plek nog zonder accidenten (ondanks dat het licht al uitging) want we waren een minuutje te laat binnengekomen... Vanaf toen kon het spektakel beginnen!!! Voor mij was het al de 3de of 4de keer dat ik dit mocht meemaken, maar desondanks vind ik het elke keer nog spectaculair hoe alles in zijn loopje gaat daar in het gigantische Sportpaleis. Voor mijn vriendin was het de eerst keer en ergens vond ik het wel eens tof voor haar dat ze ook eens zoiets kon meemaken.

De show zelf was weeral de moeite waard!!! (Even een kleine samenvatting):

De show begon eens NIET met 'John Miles', jawade was dat even een verrassing... :-p
Maar John Miles was natuurlijk aanwezig en zong zijn klassieker 'Music', hoe kan het ook anders. Ik verschiet er ergens van dat hij dit nog altijd niet beu is, maar dat is natuurlijk aan hem. ;-)
Hij bracht ook nog een ander nummer, 'Feeling Good' dat toch minder bekend is bij het brede publiek en hier had hij beter niet aangekomen... Persoonlijk vond ik dat hij hiermee andere artiesten die dit musicalnummer ooit hebben gecoverd geen eer aan... Nina Simone, Muse, Michael Bublé en Eels deden het hem ooit voor, maar bij hen had ik er totaal geen probleem mee... John Miles zijn stem raakt me gewoon niet, hij zong het niet 'slecht' maar zijn stem reikt niet ver genoeg om mij volledig mee te krijgen. Sorry hiervoor John Miles, ik moet kritisch zijn.

'Il Novecento', de 'Electric Band' en Fine Fleur onder leiding van Robert Groslot maakten hun naam weer waar. Het was weer overweldigend en door de toevoeging van enkele mannen bij het koor, klinkt het nu eindelijk een beetje breder dan voorheen. De moderne covers (Bastille, ...), de battle tussen het koor en het orkest, de klassieke stukken werden allemaal mooi gebracht. Alleen het 'Slavenkoor' van Verdi, had echt niet gemoeten, weinigen waren geneigd om hier met mee te doen. Weinigen hebben nog een verband met deze muziek en vinden dit eerder een afknapper. Maar voor de rest: Super!!!

De verassingsgast 'Bent Van Looy' deed het zeker en vast niet slecht. Alleen koos hij voor nummers als 'Shadow of a Man' en 'The Game'. Hier had hij toch wel uit een iets bekender gamma kunnen kiezen. Spijtig, maar daarom waren deze nummers nog niet slecht gebracht, in tegendeel. Hij kan echt wel zingen en entertainen.

En ooit al gehoord van 'Hiromi'? Amai, ik ook niet maar achteraf gezien had ik ze misschien wel moeten kennen. Wat een talent is dat op de piano, de nummers die ze speelden waren voor mij meestal heel onbekend maar hoe snel kan zij die nummers spelen? Ongelooflijk, de close-ups van haar handen konden je gewoon misselijk maken, zo snel ging het.

Ook onze liefste 'young' MacDonald, 'Amy Macdonald' speelde een 4-tal liedjes, eerst haar 2 bekendste nummers: 'Mr. Rock And Roll' en 'This Is The Life' die echt goed gespeeld en gezongen waren. Nadien speelde ze een cover, het allombekende 'Dancing In The Dark' van Bruce Springsteen passeerde de revue. Persoonlijk vond ik het niet slecht, maar ik hou toch veel meer van het origineel of de cover van Tom Smith (zanger van de Editors) dan van deze versie. Ze eindigde met een nieuw nummer, 'What Happiness Means To Me'. Dit was voor mij niet zo'n slecht nummer, maar ik werd er ook niet echt warm van.

'Wyclef Jean' was best wel goed. Hij startte met een medley van verschillende liedjes uit zijn repertoire waaronder het nummer 'Killing Me Softly' van zijn tijd met 'The Fugees'. In de medley zat ook het nummer 'No Woman No Cry' van Bob Marley, dit vond ik eigenlijk een beetje verwarrend want zo pakt hij uit met een nummer dat opmerkelijk weinig met hem te maken heeft. Daarop volgde alweer een cover, tijdens het nummer 'Ne Me Quitte Pas' van Jacques Brel werd hij begeleid door Hiromi. De cover was een mooi eerbetoon, maar voor de rest vond ik er weinig mooi aan.

Als laatste kwam de nog steeds heel levendige 'Gloria Estefan'. Zij zong maar liefst 7 liedjes gevolgd door het eindnummer dat ook door haar geschreven was. Het tweede deel van de NOTP was dus een echt 'Gloria Estefan-optreden'. Ze begon met één van haar tophits 'Rhythm Is Gonna Get You', gevolgd door het lied 'Smile' wat mij minder bekend voorkwam. Daarna zong ze ook een cover 'What A Wonderful World' van Louis Armstrong, dit was de slechtste cover van de hele avond. Ik kon het niet echt verdragen dat zij zo'n nummer koos om dan haar eigenheid in te leggen, ik vond het een schande voor dit nummer. Nadien kwamen 'Tierra' (ken ik ook totaal niet), 'Don't Wanna Lose You Now' (niet echt mijn ding), 'Turn The Beat Around' (kwam mij ook niet zo bekend voor) en Conga (heel bekend maar ook mijn ding niet echt...).

Zoals ik hierboven vermeldde, het laatste nummer was een nummer door Gloria Estefan geschreven, maar niet door haar gezongen. Namelijk het nummer 'Let's Get Loud', oorspronkelijk gezongen door Jennifer Lopez maar nu door de voltallige crew van de NOTP (on stage wel te begrijpen ;-) ). Hier was weinig op aan te merken. Het was een swingende afsluiter.

Kortom het was een levendige avond met ups en downs in de zang en muziek algemeen. Ik ben wel blij dat ik hier naartoe ben geweest. Het is een groots evenement en ondanks dat sommige dingen je misschien niet liggen blijft het wel een hele beleving.

Bloggertjes als je dit helemaal hebt doorgenomen, proficiat!!!

Grtz Your Blogger

GrandiOZo

Hey lieve bloggertjes,

Hier ben ik weer met een nieuw avontuur dat ik heb meegemaakt. (Ik lijk wel iemand van Ketnet die tegen jongeren aan het praten is, eigenlijk wel raar...).

Vandaag was wel weer een beleving. Samen met Zulaika, Krizia en Elke ben ik naar de musical 'GrandiOZo' gaan kijken. In de musical speelden twee van onze klasgenoten mee, namelijk Eline en Lore. Zij vertolkten allebei enkele van de rolletjes binnen de musical en daarom hadden we beslist om deze musical te gaan bekijken.

Het verhaal van de musical 'GrandiOZo', was een bewerkte versie van het verhaal van de tovenaar van OZ. Of dit geïnspireerd is door de nieuwe film die recent is uitgekomen, laat ik te midden. Deze musical is wel opmerkelijk anders dan de film die in de bioscoop te zien was. Of hij nu meer leek op de originele uitvoering, kan ik niet echt zeggen aangezien ik deze nog niet gezien heb.

Het verhaal leek natuurlijk nog wel op het originele concept van de tovenaar van OZ. Hieronder een kleine samenvatting van de show:

Het hele verhaal begon tijdens een 'prom' waarbij ons hoofdfiguur een irritante zelfingenomen persoon is die de anderen niet echt kan verdragen en zelfs haar eigen vrienden links laat liggen. En dit allemaal gewoon omdat zij de 'promqueen' wilt worden. Maar deze wil, zorgt ervoor dat ze tijdens de 'prom' geraakt wordt door een bliksemschicht, dit is een lesje van de drie dames die het spel in gang gezet hebben en het toneel overzien.

Wanneer ze nadien wakker wordt is ze terechtgekomen in de wereld van OZ. Daar heeft ze blijkbaar de heks vermoord door op haar te vallen met het schoolbord. De leerlingen van de klas geloofden daardoor dat zij de redding van de wereld van OZ was. Ze kreeg daardoor de speciale schoenen van de heks. Ze werden veronderstelt van een magische kracht te hebben.

Tijdens haar verdere weg richting de tovenaar van OZ, komt ze verschillende kompanen tegen. De leeuw (zonder moed), het tinnen mannetje (geen hart) en de vogelverschrikker (geen verstand). Zij willen allemaal mee naar de tovenaar omdat zij ook een wens hebben die ze vervuld willen hebben. Samen met de kompanen komen ze verschillende avonturen tegen richting de tovenaar.

De rest van het stuk ga ik niet beschrijven, want daarvoor moet je het stuk maar bekijken... ;-)

Ik vond het persoonlijk wel een heel leuk stuk. De zang was wel heel veel aanwezig, maar dat is wel normaal bij een musical. Maar ondanks dat vond ik het helemaal niet storend. Het was tof om hier naar te hebben gekeken. Ik vond het idee van een heel bekend verhaal te veranderen wel tof. Het was soms herkenbaar en soms ook verrassend.

Het is een echte aanrader voor iedereen die graag eens een avontuurlijk verhaal ziet dat je blijft verrassen. Het werd heel goed vertolkt door een gezelschap met heel veel jongen mensen, het Belcantogezelschap uit Sint-Niklaas.

Eigenlijk kan je hier gemakkelijk over blijven verder vertellen, maar in plaats daarvan verwijs ik jullie in dat geval door naar de muzo-blog van één van de GrandiOZo-schoolcollega's die hierover bijna een volledig boek geschreven heeft.

Hier is de link naar Lore haar blog: http://muzoloreeggermont.blogspot.be/

Mini-theatervoorstelling van Marc De Bel op de Boekenbeurs ['Gezocht: De Kriegeltjes']

Hey lezers,

Even eens iets melden over gisteren...
Gisteren ben ik met Zulaika en Elke naar de boekenbeurs geweest.
Zonder deze twee was dit voor mij waarschijnlijk een redelijk saaie bedoening geweest...
Ik ben namelijk niet direct het type dat superveel van boeken houdt en dan is de boekenbeurs precies niet de 'Place 2 Be' voor mij.

Maar ik deed het dan ook niet puur uit interesse, maar eerder als voorbereiding op de boekenbeurs en om de 2 meisjes een beetje bij te staan tijdens de boekenbeurs. Zo kon ik vooraf wel al bepalen hoe ik mijn tocht door de boekenbeurs zou volgen met de verschillende groepen en zo kon ik ook inschatten hoe lang alles ongeveer ging duren. Dit is natuurlijk nodig om op tijd bij de verschillende schrijvers te raken met de kinderen.

Vooraf hadden we ook al gezien dat er gisteren een kleine voorstelling was in de groene zaal, namelijk de mini-theatervoorstelling 'Gezocht: De Kriegeltjes' van Marc De Bel. Voor dit was ik wel gemotiveerd om te gaan kijken. Het was iets puur gericht op de kinderen maar het was ook heel leuk voor volwassenen.

Het doel van de voorstelling is vooral van kinderen/volwassenen aan te sporen om de reeks 'De Kriegeltjes' van Marc De Bel te lezen, in dit geval werd er een stuk toneel gespeeld uit het boek 'De Kriegeltjes: De Miss Griezelverkiezing'.
Het verhaal werd gespeeld door 2 volwassen mensen die alle twee een elementair rolletje speelden in het verhaal van 'Gezocht: De Kriegeltjes'. Een vrouw speelde de tante van 'De Kriegeltjes' en de man speelde de postbode uit het verhaal (die vaak werd geplaagd door 'de Kriegeltjes'). Tijdens de theatervoorstelling werd de tante steeds opgebeld door iemand die klaagde over wat 'de Kriegeltjes' hem/haar had aangedaan. Je kon telkens horen wat er werd gezegd door de luidsprekers in het zaaltje. Enige kritiek op het stuk is dat de beltoon van de tante na enige tijd te langdradig werd en eigenlijk wel ergerlijk. Buiten dit gerekend, vond ik het wel een toffe voorstelling door het vele contact van de acteurs met het publiek. Ze haalden zelfs enkele kinderen op het podium die moesten meedoen aan het theaterstuk. Ze vonden dit schijnbaar heel tof.

Ergens vond ik het wel spijtig dat het slechts een stukje was van de 'echte' theatervoorstelling. Na deze voorstelling kwam Marc De Bel nog even voorlezen uit zijn nieuwe boek 'Het Plan van Professor Snootman'. Na het voorlezen mocht het publiek nog vragen stellen aan Marc De Bel en kreeg je allemaal een foldertje met daarin de prijzen voor de volledige voorstelling naar je school/schouwburg te krijgen. Dit vond ik echt oprecht spijtig want ik verwachtte dat je de voorstelling gewoon zou kunnen gaan bekijken in de plaatselijke schouwburgen. Maar in plaats van dit, moet je dus blijkbaar de organisatie boeken.

Ondanks dit, dus echt een toffe ervaring, zowel de 'Boekenbeurs' (eerste keer) als de voorstelling van Marc De Bel.

Echt een aanrader bloggertjes!!!

Les Filles de Malines

Hey,

Nu heb ik weer eens iets meegemaakt hoor. Voor de verjaardag van de peter van mijn vriendin (op 19 oktober) gingen we gaan eten in 'Den Notendijk' te Dendermonde. Maar nu denk jij misschien: 'Wat is daar nu speciaal aan, even gaan eten in Dendermonde?' Wel, als je straks verder hebt gelezen, zul je het wel weten. Het was cultureel gezien best een schokeffect voor mij. Alé, nie alleen cultureel gezien eigenlijk.

Bij dit optreden hoorde blijkbaar ook een bepaalde voorstelling... Maar niet zo maar een voorstelling, een travestietenshow van een schijnbaar hoog niveau. Ondanks dat mijn vriendin mij gezegd had dat dit ging gebeuren, was ik zelf toch niet echt voorbereid op zo'n evenement. Ik ben zelf van nature iemand die nogal rap onder de indruk is van iets 'buitengewoons' dat gebeurt. En in dit geval kan ik niet zeggen dat het deze keer anders was.

Dit waren onze sterren van de avond, de ene leek al iets meer op een vrouw dan de andere maar ze hadden allemaal wel hun specifieke kenmerken. Degene die niet zo hard op een vrouw leken, die waren dan weer extra grappig en nog straffer in hetgeen ze allemaal met het publiek deden. De meer 'vrouwelijke' travestieten gebruikten natuurlijk hun 'charmes' om echt vrouwelijk over te komen en zo het publiek echt te verrassen met hoe hard een man met enkele attributen niet lijkt op een vrouw. Het was bijna om van je stoel te vallen bij sommige vertoningen. Je begon je haast af te vragen wie je allemaal zo nogal bent tegengekomen en of die wel echt vrouwen waren. Hieronder kan je zien waarom...

Dit is natuurlijk geen show die een kind zou aanspreken en het zou eigenlijk best moeilijk zijn als ouder om uit te leggen hoe het juist in elkaar zit. Zoiets van: 'Euhm, ... die vrouwen die je daar ziet dansen, zijn niet echt vrouwen, alé ja, dat zijn mannen die zich als vrouw verkleden voor de show...' Het eerste dat je kind dan denkt: '?' Maar ja, daarom kan het nog wel leuk zijn voor de kinderen. :-)

Natuurlijk heb ik nog mijn persoonlijke ervaring als laatste gehouden. Ik vond het een heel toffe show met heel veel kleur en geweldig tof gemaakte kostuums door de travestietengroep. Het waren dan ook allemaal zelfgemaakte kostuums en dat verbaasde mij wel toen ze dit vertelden, er zaten heel hoogstaande dingen tussen. (Natuurlijk wel allemaal vol glitter en glamour...) Maar wat ik heel de show door zat te denken was eigenlijk: 'Haal mij niet uit het publiek om iets te doen, please...' Gelukkig gebeurde dit dan ook niet, en konden de playbackliedjes met passende dans gewoon verdergaan met andere 'gelukkigen' uit het publiek. Spijtig genoeg was dit buiten de familie van mijn vriendin gerekend, bij het voorbijgaan van de travestieten om te vragen hoe de show tot dan al beviel, werd er gevraagd om een foto van mij samen met 2 van de 'showdames'. Ach ja, ik was niet de enige, de nonkel van mijn vriendin (die hier ook schrik voor had dat dit ging gebeuren, werd ook slachtoffer). Maar wie kan zeggen dat hij op de foto staat met 2 travestieten? Ik allezins nu wel, en degene die het zo grappig vonden, dus niet. ;-)

Al bij al een rijke nieuwe ervaring, met weinig anders te vergelijken dat ik ooit al eens heb gedaan. Achteraf vond ik het best grappig dat die foto werd genomen en zo kan ik jullie het schitterende bewijs tonen van mijn angstaanjagende (voor mij) ervaring.

Hopelijk hebben jullie plezier gehad aan dit berichtje. :-)

Tot ziens bloggertjes...

Muzische Groei

Mijn Muzische Groeipunten (MMG)
Hey bloggertjes,

Hier komen mijn muzische groeipunten, want ik vrees dat het hier even stil gaat zijn tijdens de stage.
Het was hiervoor ook al zo druk dat mij de tijd ontbrak om eigenlijk iets te posten.
Ik vrees ook dat er eigenlijk niet veel te melden was, of het moeten lesvoorbereidingen zijn...

Hier alvast mijn punten waarin ik behoorlijk 'sterk' ben op muzisch vlak:

1.) Impressies en ervaringen uitdrukken vanuit onze eigen leefwereld.
Persoonlijk vind ik mezelf iemand die heel veel nadenkt bij veel zaken die ik zie in het leven. Dit kan gaan van kleine dingetjes zoals wie had het idee van zoiets op zo'n manier te maken tot grotere dingen zoals wie zou die persoon nu wel kunnen zijn?

Ergerlijk of niet, ik heb ook vaak een mening over de dingen die ik tegenkom in onze leefwereld. Hierover denk ik dan vaak na waarom ik dit juist denk en wat iemand anders hierover zou denken. Ook probeer ik dan in mijn hoofd 'het juiste' antwoord te bedenken. Maar meestal kom je erachter dat op veel dingen in onze leefwereld gewoon geen antwoorden bestaan, eigenlijk wel bizar als je er zo over nadenkt. ;-)

Door mijn eindeloos durende gedachtegang, kom ik ook vaak tot het schrijven van bijvoorbeeld een gedicht als iets mij hard raakt. Dit komt omdat ik het vaak moeilijker heb met iets volledig mondeling te brengen. Ergens denk ik wel dat wanneer ik iets zeg over mijn impressies en ervaringen dat ik hierin 'echt' ben en dit dan ook in een passende boodschap breng.

2.) Werken aan een muzisch aanbod vanuit een zorgvuldig gekozen onderwerp, geïntegreerd en strevend naar diepgang.
Een andere sterkte van mijn lesgeven is dan weer het aanpassen van mijn lessen aan de leeftijd en daarbij ook een passend onderwerp te kiezen dat ik dan zoveel mogelijk probeer te integreren in alle lessen. Zoals nog maar het gebruiken van eikels om te tellen in plaats van balpennen, kan de kinderen een beetje extra motiveren om goed deel te nemen aan de lessen.

Zo heb ik dit ook gemerkt vorig jaar toen ik rond het thema 'Halloween' werkte. De kinderen vonden dit een bijzonder boeiend thema en wouden hierover dan ook heel veel te weten komen. De muzische activiteiten en wero-activiteiten waren toen ook afgesteld op het thema en hierdoor hadden de lessen ook veel meer charme.

Ik denk dat dit een sterkte is van mij, vooral als ik merk dat wanneer ik minder rond een thema ga werken, het ook minder actief en sfeervol wordt. Dit is nochtans heel belangrijk om lessen een extraatje te geven en de leerlingen te motiveren.

3.) Beseffen en aanvaarden dat de smaak en de stijl van mensen verschilt.
Dit is waarschijnlijk één van mijn betere punten (binnen de opleiding). Ik sta heel open voor meningen, dit betekent niet dat ik daarom mijn mening niet zal verdedigen of dat ik mijn mening zo maar zou achterwege laten. Maar het draait bij mij vooral om de drijfveer die erachter zit.

Als iemand mij een bepaald idee toelicht, verwacht ik vaak dat hij of zij dit ook gaat proberen toe te lichten waarom hij of zij dit denkt. Voor bepaalde zaken waar je echt niet over een bepaalde mening kan spreken maar eigenlijk meer over smaak verwacht ik natuurlijk niet dat iemand mij gaat zeggen waarom hij of zij dit mooi vindt.

'De gustibus et coloribus non disputantum est' of 'Over smaken en kleuren valt niet te twisten' is een Latijns spreekwoord dat dit mooi samenvat en waar ik ook totaal achter sta. Zo hoort het ook te zijn, laat iedereen zijn smaak voor wat die is.

Dan zijn er natuurlijk nog mijn 'zwakke' punten, hier de belangrijkste:

1.) Op een actieve manier participeren aan het culturele leven.
Ik ben ergens wel betrokken in het culturele leven, via de voetbal en mini-voetbal maar buiten dit ben ik eigenlijk niet zo betrokken. Ik ben niet direct de persoon die aan alle activiteiten uit de buurt gaat meedoen, alhoewel ik wel elk jaar naar ons eigen (jaarlijkse) Crammerock ga. 'The Place To Be' op dat moment.

Dit jaar ga ik echt eens proberen van meer culturele uitstappen te doen want ik wil mezelf iets meer begeven in het culturele leven dan hiervoor. Ik denk dat de school hierin zelf ook wel een grote plaats zal hebben bij het beleven van deze culturele zaken.

Vroeger heb ik wel nog eens één jaar muziekschool gevolgd maar mijn culturele beleving blijft bij mij vooral bij de voetbal en sinds enkele jaren fiets ik ook (maar dit is niet vaak in groep). Ik rij ook sinds kort met de moto, dit is ook wel een cultuurbeleving. Vooral als je ziet hoe motorrijders precies wel één grote groep vormen, denk maar aan het teken dat motorrijders naar elkaar doen als ze elkaar passeren.

Let vooral op de blog als je meer wilt weten over de culturele belevingen die ik dit jaar ga beproeven.

2.) Openstaan voor het muzische en al onze zintuigen gebruiken om muzische ervaringen nog intenser te beleven.
Persoonlijk hoe ik heel veel van muziek, wat toch één van de grote delen is binnen het muzische. Ik ben ook iemand die wel eens graag iets beleeft, vooral de dingen die niet zo alledaags zijn. Alleen word ik hier soms in tegengehouden door mezelf en de lef die hiervoor soms nodig is om de stap te zetten.

Daarom wil ik ook graag dit jaar meer en meer proberen om alle zintuigen te laten gebruiken door de leerlingen bij het beleven van de lessen. Hieraan zal ik proberen stukje na stukje aan te werken totdat dit ook op het niveau is dat je zelf kan zeggen: 'Mijn leerlingen hebben nu eens echt multisensorieel gewerkt.'

Zo wil ik mijn lessen dus ook in de toekomst.

3.) De leefwereld van de kinderen op een muzische wijze benaderen.
Dit is persoonlijk één van de punten waarop ik mezelf soms te kort vind komen. Hierin zit weer het feit dat ik mezelf vaak niet zelfzeker genoeg vind om bepaalde zaken te doen in de klas waarover ik vooraf heb nagedacht.

Hieraan moet ik dus ook heel hard werken want mijn 'lef' zou me niet mogen tegenhouden om zaken te doen in de klas die de leerlingen misschien wel heel tof zouden gevonden hebben en die hen heel hard zou gemotiveerd hebben om iets bepaald te doen.

Hierin schaam ik mezelf ook soms en dit gevoel moet ik loslaten om zo alle zaken binnen het muzische zeker en vast goed te kunnen beleven en zo ook de kinderen de kans te geven om verschillende aspecten binnen het muzische 100% te ervaren.

Amai, dit is bijna een boek. ;-)

Als je dit gelezen hebt, moet je wel veel vrije tijd gehad hebben. ;-) (Grapje)

Tot nog eens bloggertjes

De Poppenworkshop

Amai, nu was ik bijna vergeten om daar ook nog over te schrijven.
We hebben nog een kweetniehoezotte workshop gehad met poppen.
Het was best moeilijk om gewoon al de mond te bewegen op dezelfde momenten als jouw mond.
Om er dan nog iets zinnig uit te krijgen was al een hele opgave. ;-)

Ik vond het best leuk omdat ik zelf nogal graag stemmetjes nadoe en soortgelijke dingen.
Alleen de durf moet er nog wat meer zijn, want die kom ik precies nog wel wat tekort.

Ook het spelletje dat we speelden bij de workshop om op te warmen was echt tof bedacht.
Heel stresserend wel als je niet zo snel kan handelen en denken.
Misschien had ik alleen dit probleem, maar alé daar gaat het nu niet over. ;-)

Dit was de meest geslaagde workshop die ik tot nu toe al gedaan heb.
Super gewoon!!!

Wel bloggertjes, tot de volgende dan weer hé? :-)

Thema voor DWORP!!!!!

Weeral een nieuwe verrassing!!!!

Het thema dit jaar voor Dworp = De jaren '60'... :-)
Ik zie de Hippies al rondlopen in mijn gedachten, een heropleving van 'The Beatles' en de 'Rolling Stones'.
Mensen met gigantisch omhooggestoken kapsels zie ik al dansen op de ruwe stem van Janis Joplin met als achtergrond de legendarische gitaar van Jimi Hendrix.

Geweldig toch, zo'n tijd waarop iedereen gespannen keek naar de eerste maanlanding. :-)

Tot later bloggertjes!!!

Begin van de Muzotocht

Hey iedereen,

Dit is mijn eerste blog, hopelijk wordt het geen onoverzichtelijke boel. :-)
Daarjuist heb ik nogmaals gemerkt dat zo'n maandagmorgengevoel je creativiteit niet in de weg moet staan.
Spijtig genoeg, was het bij onze groep precies wel het geval. ;-)
Het bloggen is dus helemaal nieuw en ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig of dit mij af gaat gaan.
De zaken uit de les lijken toch te lukken. :-)
Hopelijk komt mijn creativiteit volledig tot uiting in de blog.
(Voor zover ik creatief ben ;-))

Tot de volgende!!!